Pojazdy elektryczne wymagają dostępu do punktów ładowania, ale rodzaj i lokalizacja ładowarek nie zależą wyłącznie od właścicieli pojazdów elektrycznych.Zmiany technologiczne, polityka rządu, planowanie miasta i przedsiębiorstwa energetyczne odgrywają rolę w infrastrukturze ładowania pojazdów elektrycznych.Lokalizacja, dystrybucja i rodzaje urządzeń zasilających pojazdy elektryczne (EVSE) zależą od zasobów pojazdów elektrycznych, wzorców podróżowania, rodzajów transportu i trendów urbanizacyjnych.
Te i inne czynniki różnią się w zależności od regionu i czasu.
• Ładowanie w domu jest najłatwiej dostępne dla właścicieli pojazdów elektrycznych zamieszkujących budynki wolnostojące lub bliźniacze albo mających dostęp do garażu lub obiektu parkingowego.
• Miejsca pracy mogą częściowo zaspokoić zapotrzebowanie na ładowanie pojazdów elektrycznych.Jego dostępność zależy od połączenia inicjatyw pracodawców i polityk regionalnych lub krajowych.
• Publicznie dostępne ładowarki są potrzebne tam, gdzie ładowanie w domu i miejscu pracy jest niedostępne lub niewystarczające do zaspokojenia potrzeb (np. w przypadku podróży na duże odległości).Podział między punktami szybkiego i wolnego ładowania zależy od wielu powiązanych ze sobą i dynamicznych czynników, takich jak sposób ładowania, pojemność akumulatorów, gęstość zaludnienia i zabudowy mieszkaniowej oraz polityka władz krajowych i lokalnych.
Założenia i dane wejściowe wykorzystane do opracowania prognoz EVSE w tej perspektywie opierają się na trzech kluczowych wskaźnikach, które różnią się w zależności od regionu i scenariusza: stosunek EVSE do EV dla każdego typu EVSE;stawki ładowania EVSE specyficzne dla danego typu;oraz udział w całkowitej liczbie sesji ładowania według typu EVSE (wykorzystanie).
Klasyfikacje EVSE opierają się na dostępie (publicznym lub prywatnym) i mocy ładowania.W przypadku pojazdów LDV rozważa się trzy typy: wolne prywatne (w domu lub w pracy), wolne publiczne i szybkie/ultraszybkie publiczne.
Prywatne ładowarki
Szacunkowa liczba prywatnych ładowarek LDV w 2020 r. wynosi 9,5 mln, z czego 7 mln znajduje się w domach, a pozostała część w miejscach pracy.Odpowiada to 40 gigawatom (GW) mocy zainstalowanej w domach i ponad 15 GW mocy zainstalowanej w miejscach pracy.
W scenariuszu określonych polityk liczba prywatnych ładowarek do elektrycznych pojazdów użytkowych wzrośnie do 105 milionów do 2030 r., przy czym 80 milionów ładowarek będzie w domach i 25 milionów w miejscach pracy.Stanowi to 670 GW całkowitej zainstalowanej mocy ładowania i zapewni 235 terawatogodzin (TWh) energii elektrycznej w 2030 r.
W Scenariuszu Zrównoważonego Rozwoju liczba ładowarek domowych wynosi ponad 140 milionów (80% więcej niż w Scenariuszu Polityki Ustalonej), a w miejscach pracy prawie 50 milionów w 2030 roku. Łączna moc zainstalowana wynosi 1,2 TW, czyli ponad 80% wyższa niż w Scenariuszu Polityki Zasadniczej i dostarcza 400 TWh energii elektrycznej w 2030 roku.
Prywatne ładowarki będą stanowić 90% wszystkich ładowarek w obu scenariuszach w 2030 r., ale tylko 70% zainstalowanej mocy ze względu na niższą moc znamionową (lub szybkość ładowania) w porównaniu z szybkimi ładowarkami.Prywatne ładowarki zaspokajają około 70% zapotrzebowania na energię w obu scenariuszach, odzwierciedlającniższa moc znamionowa.
Ładowarki ogólnodostępne
Zgodnie ze Scenariuszem Polityki Do 2030 r. będzie 14 milionów wolnych publicznych ładowarek i 2,3 miliona publicznych szybkich ładowarek.Odpowiada to 100 GW publicznej mocy zainstalowanej w trybie powolnego ładowania i ponad 205 GW publicznej mocy zainstalowanej w trybie szybkiego ładowania.Publicznie dostępne ładowarki zapewniają 95 TWh energii elektrycznej w 2030 r. W Scenariuszu Zrównoważonego Rozwoju do 2030 r. zainstalowanych zostanie ponad 20 milionów publicznych wolnych ładowarek i prawie 4 miliony publicznych szybkich ładowarek, co odpowiada zainstalowanym mocom odpowiednio 150 GW i 360 GW.Dostarczają one 155 TWh energii elektrycznej w 2030 roku.
Czas publikacji: 5 maja 2021 r